اغراق نیست اگر بگوییم اهدای خون می تواند جان انسان ها را نجات دهد. اکنون محققان به یک مزیت شگفت‌انگیز برای اهداکننده پی برده‌اند: مراجعه مکرر به بانک خون باعث کاهش مقدار برخی مواد شیمیایی پایدار در خون می‌شود.
اگرچه دانشمندان مطمئن نیستند که پرفلوئوروآلکیل و پلی فلوئوروآلکیل (PFAS) تا چه حد خطرناک می توانند به طور گسترده مورد استفاده قرار گیرند، گاهی اوقات آنها را “مواد شیمیایی پایدار” می نامند. زیرا معمولاً در طبیعت تجزیه نمی شوند.
محققان 285 آتش نشان شاغل در استرالیا را آزمایش کردند. برخی از آنها به مدت 12 ماه خون و پلاسما اهدا کردند. آتش نشان ها معمولاً از طریق کف آتش در معرض PFAS قرار می گیرند و سطح این مواد در خون آنها معمولاً بیشتر از سطح خون افراد عادی است. رابین گازیوروسکی، یک متخصص خون در دانشگاه مک کواری استرالیا می گوید:
نتایج این مطالعه نشان می دهد که اهدای منظم خون یا پلاسما به میزان قابل توجهی سطح PFAS خون را در مقایسه با گروه کنترل کاهش می دهد. در حالی که هر دو مداخله در کاهش سطوح PFAS مؤثر بودند، اهدای پلاسما با کاهش 30 درصدی این سطوح مؤثرتر بود.
این اولین باری است که راهی برای کاهش PFAS در خون پیدا می‌شود، همه اینها به دلیل یک عمل خیریه که به نفع جامعه است، نه درمان پیچیده پزشکی یا روشی که باید در بیمارستان‌ها انجام شود.
در طول دوره مطالعه، یک گروه 95 نفری از آتش نشانان هر 12 هفته یکبار و 95 آتش نشان هر 6 هفته یکبار پلاسما اهدا کردند. در حالی که 95 آتش نشان خون و پلاسما اهدا نکردند. سطح PFAS در خون گروه دوم بدون تغییر باقی ماند.
از آنجایی که PFAS به پروتئین های سرم متصل می شود، به نظر می رسد که کاهش مقدار این جزء در خون ممکن است سطوح PFAS را در طول زمان کاهش دهد. با این حال، این مطالعه مقدماتی است و نیاز به تجزیه و تحلیل بیشتر در گروه های بزرگتر از مردم دارد. مارک تیلور، یک دانشمند محیط زیست از دانشگاه مک کواری می گوید:
اگرچه این مطالعه اثرات PFAS بر سلامت یا مزایای بالینی کاهش سطح آن در آتش نشانان را نشان نمی دهد، این سوالات ارزش تحقیقات بیشتر را برای درک بهتر اثرات بهداشتی قرار گرفتن در معرض (با این مواد) و درمان دارند.
مواد PFAS به هیچ وجه برای آتش نشانان مشکلی ایجاد نمی کند. آنها را می توان در همه چیز از رنگ گرفته تا ظروف یافت و با مشکلات سلامتی بالقوه از جمله چاقی، دیابت و برخی سرطان ها مرتبط است.
این مواد شیمیایی نه تنها به بدن ما نفوذ می کنند. آنها همچنین به برخی از دورافتاده ترین مکان های روی زمین می رسند. همانطور که نام مستعار آنها (مواد شیمیایی دائمی) نشان می دهد، آنها برای مدت طولانی دوام می آورند. بنابراین ما باید در مورد آنها بیشتر بدانیم.
اولین نتایج امیدوارکننده است و گام بعدی انجام آزمایش‌هایی بر روی گروه‌های متنوع‌تر از مردم است تا مشخص شود آیا گروه‌های خاصی که بیشتر در معرض این مواد هستند می‌توانند از اهدای پلاسما و خون سود بیشتری ببرند. میک تسبری، سازمان آتش نشانی ویکتوریا در استرالیا می گوید:
آتش نشانان اغلب سلامت و ایمنی دیگران را بر سلامت و ایمنی خود ترجیح می دهند. بنابراین باعث خوشحالی است که نتایج این مطالعه می تواند برای بهبود سلامت آتش نشانان مورد استفاده قرار گیرد که به دلیل این مهم اجتماعی باعث افزایش سطح PFAS در خون آنها می شود. همچنین باید از آتش نشانانی که داوطلبانه برای شرکت در این مطالعه مهم وقت گذاشتند تشکر کرد. این یافته ها نه تنها برای جامعه آتش نشانی، بلکه برای افرادی که در بخش های پرخطر کار می کنند و در معرض مواد PFAS هستند نیز مفید خواهد بود.
این مطالعه در مجله JAMA Network Open منتشر شد.