دانشمندان جدیدترین تصاویر تلسکوپ فضایی جیمز وب را روز سه شنبه منتشر کردند. تصاویری که به تازگی منتشر شده است کهکشان چرخ چرخ را نشان می دهد که تقریباً 500 میلیون سال نوری از ما فاصله دارد. کهکشان به دلیل ظاهر چرخ مانند آن، با هاب مرکزی و لاستیک و حتی پره های فلورسنت مواج به این نام خوانده شده است. جیمز وب همچنین تصویر دو کهکشان کوچکتر در کنار چرخ را ثبت کرد.
تصاویر جدید پس از فاش شدن اولین تصاویر ثبت شده با جیمز وب در 21 جولای به دست می آیند. این تصاویر اولیه، اجسام مختلفی را با جزئیات خیره کننده نشان می دهند، از جمله سحابی حلقه جنوبی، سحابی خیره کننده کارینا یا سحابی ترون، و گروه پنتاکل ها استفان.
ستاره شناسان چندین دهه است که کهکشان راه شیری را مطالعه می کنند. این کهکشان در ابتدا توسط دو رصدخانه زمینی در استرالیا، تلسکوپ اشمیت و تلسکوپ استرالیایی بریتانیایی رصد شد. سپس، در دهه 1990، تلسکوپ فضایی هابل تصاویر دقیق تری از کهکشان راه شیری گرفت. جیمز وب اکنون مناطق ستاره‌زایی را در حلقه‌های کهکشان و ده‌ها منظومه ستاره‌ای تصویر چرخ دیگر نشان داده است، درست همانطور که ماه گذشته وجود کهکشان‌های پنهان را بسیار دورتر نشان داد.
ابزار Miri در تلسکوپ جیمز وب برای آشکار کردن مناطق غبارآلود کهکشان و ستارگان جوان استفاده شد.
ظاهر چرخ از برخورد دو کهکشان صدها میلیون سال پیش می آید. مارسیا ریکهجیمز وب، محقق اصلی NIRCAM یا دوربین فروسرخ نزدیک، به نیویورک تایمز گفت: “ما حدس می زنیم که این چرخ احتمالاً شبیه کهکشان راه شیری بوده و سپس کهکشان دیگری در آن حرکت کرده است.” با این حال، کهکشان کوچکتر به جای گرفتار شدن در مارپیچ بزرگی که وارد شده بود، به دور شدن از کهکشان بزرگتر ادامه داد. با این حال، این کهکشان در تصویر منتشر شده توسط ناسا قابل مشاهده نیست.
برخوردهای کهکشانی در اعماق فضا غیر معمول نیست. اما به ندرت منجر به ایجاد چنین فرم کاملی می شوند. کرک بورنمحقق اصلی هابل در رصدخانه Cartwheel می گوید که شکل عجیب کهکشان که به طور تصادفی در طول ادغام ایجاد شد، دهه ها دانشمندان را مجذوب خود کرده است.
همانطور که کهکشان کوچکتر با کهکشان بزرگتر برخورد می کند و مستقیماً از آن عبور می کند، شکل هر کهکشان کمتر تحریف می شود و هر دو موفق می شوند ظاهر اولیه خود را نسبتاً حفظ کنند. دکتر ریکه می گوید: «آنچه شکل کارتویل را تغییر داد، تأثیر میدان گرانشی کهکشان دیگر بود، که مدار ستارگان کهکشان کارتویل را تغییر داد.
دکتر بورن، که سایر برخوردهای کهکشانی را مطالعه کرده است، کهکشان کوچکتر را گلوله ای توصیف کرد که از کهکشان بزرگتر عبور کرد. پس از رصد این جسم کیهانی در دهه 1990، دانشمندان ردی از گاز هیدروژن را یافتند که از کهکشان کوچکتر باقی مانده بود. دکتر بورن این اثر را “شواهد انبوه” می نامد و نشان می دهد که کهکشان کوچکتر همچنان از شکل چرخ پیروی می کند.
با اندازه 1.5 برابر کهکشان راه شیری، چرخ چرخ دستی به رشد خود ادامه می دهد و ستاره های جدیدی هم در حلقه بیرونی و هم در امتداد لبه آن شکل می گیرند. با این حال، هیچ کس دقیقاً نمی داند که چرخ چقدر رشد می کند، چه زمانی رشد آن متوقف می شود و در نهایت چه شکلی به خود می گیرد.
تصاویر Cartwheel قبلاً در 21 ژوئیه در دسترس بودند. اما تا این هفته به صورت عمومی منتشر نشد. دانشمندان عکس‌ها را فیلتر کرده‌اند تا برای عموم قابل درک‌تر شوند. اگرچه نتیجه نهایی رنگارنگ است، جوزف دی پاسکالتوسعه‌دهنده ارشد علوم بصری در موسسه علمی تلسکوپ فضایی، که با تلسکوپ‌های هابل و جیمز کار می‌کند، تاکید می‌کند که ستاره‌ها و غبار در واقع به عنوان نور فروسرخ تشخیص داده می‌شوند نه رنگ.
فناوری جدید برای تشخیص نور مادون قرمز با چنین جزئیاتی چیزی است که تصاویر جیمز وب را از تصاویر گرفته شده توسط هابل و تلسکوپ بریتانیایی-استرالیایی متمایز می کند. هابل توانایی های محدودی برای ثبت نور در طیف مادون قرمز داشت. اما جیمز وب پیشرفته تر است و تصاویر واضح تری ایجاد می کند. به عنوان مثال، دوربین NIRCAM می تواند رنگ های مادون قرمز ستاره هایی را که برای چشم انسان نامرئی هستند، تشخیص دهد.
در تصویر هابل از چرخ، پره ها بیشتر توسط ابرهای گازی پوشیده شده اند.
هنگامی که هابل در دهه 1990 تصویر Cartwheel را گرفت، ابرهای گاز پراکنده نور، لوب های کهکشان را پنهان کردند و دیدن هزاران ستاره در حال شکل گیری در داخل کهکشان را دشوار کردند. اکنون که جیمز وب می تواند طول موج های میانی و نزدیک به فروسرخ را مشاهده کند، می تواند غبار کیهانی را فیلتر کند. این توانایی تلسکوپ به ما کمک می کند تا برخی از نظریه ها را در مورد ساختار چرخ دستی تأیید کنیم و برخی از ویژگی های کهکشان مانند عدم تشکیل ستاره در برخی مناطق بین پره های چرخ را کشف کنیم.