انسلادوس، قمر یخی زحل، ستون هایی از بخار آب را به فضا پرتاب می کند. دانشمندان بر این باورند که ستون‌ها از یک اقیانوس عمیق زیر آب سرچشمه گرفته‌اند، اما شبیه‌سازی‌های جدید تفسیرهای متفاوتی را ارائه می‌دهند.
بر اساس نتایج این شبیه سازی ها که در قالب مقاله ای در نشست پاییزی اتحادیه ژئوفیزیک آمریکا ارائه شد، این آب می تواند از سوراخ های پر از یخ و آب در پوسته یخی ماه خارج شود.
جاکوب باف، دانشمند سیاره‌شناسی در کالج دارتموث، می‌گوید: شیارهایی که این آب را به سطح می‌برند ممکن است به تمام اعماق پوسته نفوذ نکنند و ما را به اقیانوس زیرزمینی هدایت کنند و تنها به یکی از این سوراخ‌ها برسیم.
به گفته بافو، این کشف می تواند یک هشدار باشد. اقیانوس پنهان، انسلادوس را به یکی از بهترین اهداف برای حیات در منظومه شمسی تبدیل کرده است. طرح‌های مفهومی برای ماموریت‌های آینده به انسلادوس بر این ایده استوار است که نمونه‌های موجود در این ستون‌ها ترکیب اقیانوس زیرزمینی را تشکیل می‌دهند، به این معنی که انسلادوس برای رسیدن به اقیانوس نیازی به حفاری یا ذوب یخ ندارد. اما شبیه‌سازی‌های جدید نشان می‌دهد که با این روش می‌توان محدوده‌ای شبیه به تعلیق در وسط پوسته را آزمایش کرد که ممکن است با ترکیب شیمیایی اقیانوس زیر آن یکسان نباشد.
انسلادوس از زمانی که فضاپیمای کاسینی ناسا قطب‌های قمری خود را در سال 2005 کشف کرد، دانشمندان سیاره‌شناسی را مجذوب خود کرده است. در ابتدا، محققان معتقد بودند که این پاشش‌ها ریشه در سطح یخی انسلادوس دارد، جایی که اصطکاک ورقه‌های یخ می‌تواند باعث ذوب شدن یخ و فرار بخار آب خالص در فضا شود. اما شواهد اضافی جمع آوری شده توسط کاسینی اکثر دانشمندان را متقاعد کرده است که این آبفشان ها از شکاف هایی در داخل پوسته عبور می کنند که ریشه در یک دریای نمک زیرزمینی دارد.
به گفته کالین مایر، فیزیکدان کالج دارتموث، یکی از قوی ترین شواهد وجود اقیانوس زیرزمینی، مشاهده نمک در این توده های آبی است. فرضیه لرزه‌ای قبلی نمی‌توانست وجود این نمک‌ها را توضیح دهد که بر اساس آن هر نمکی در یخ ذوب شده باید در سطح ماه در فرآیند نشت آب به فضا باقی بماند. به عنوان نمکی که پس از تعریق روی پوست باقی می ماند.
دکتر میر که فیزیک یخ در دریاهای زمین را مطالعه می کند، کشف کرده است که بسته های آب ذوب شده در ورقه یخ می توانند نمک ها و سایر ترکیبات را متمرکز کنند. او به همراه بافو و همکارانش از مدل‌هایی استفاده کرد که برای شبیه‌سازی یخ دریا در سیاره زمین برای شرایط مشاهده‌شده در انسلادوس ایجاد شده بود. این تیم متوجه شد که بسته های یخ و آب می توانند به راحتی در پوسته انسلادوس تشکیل شوند و تمام محتویات آن از جمله نمک ها را به سطح و در نهایت به فضا صادر کنند.
به گفته میر، این اکتشافات به این معنا نیست که انسلادوس اقیانوسی در زیر سطح خود ندارد. بافو اضافه می کند که این بدان معنا نیست که اقیانوس غیرقابل سکونت است.
تأثیر این نتایج بسیار زیاد است. به خصوص برای ماموریت های پیشنهادی برای یافتن زندگی انسلادوس. “اگر ستون ها به اقیانوس متصل نباشند، درک ما از آنچه توسط محفظه به ما گفته می شود کاملاً تغییر می کند و این بسیار مهم است.”