پس از تماشای ماه کامل روشن، به این واقعیت فکر کنید که هیچ کس دقیقاً نمی داند ماه از کجا آمده است. ربکا بویل، نویسنده علمی در یکی از پادکست های مجموعه Unexplainx می گوید:
ما نمی دانیم چرا ماه اینجاست. من فکر می کنم برای بسیاری از مردم ماه واضح و یکنواخت است و کهکشان ها، ستارگان، سیارات و سحابی ها جالب ترند.
درست است که برخی از بزرگترین سؤالات علمی از دورترین نقاط فضا می آیند (اولین کهکشان ها چگونه و چه زمانی تشکیل شدند؟ در داخل سیاهچاله چه اتفاقی می افتد). اما در منظومه شمسی خودمان نیز مسائل بزرگ و مهمی وجود دارد.
کاوش در منظومه شمسی (قمرها و سیارات آن) به درک بهتر نقاط دوردست جهان کمک می کند. هر چیزی که در سیستم خود پیدا می کنیم به ما کمک می کند تا بفهمیم چه چیزی ممکن است در جهان گسترده تر وجود داشته باشد.
اگر شواهدی از حیات در دنیای نامساعدی مانند مریخ یافت شود، ممکن است بهتر بتوانیم درک کنیم که چقدر حیات در سیستم های دیگر امکان پذیر است. اگر بتوانیم بفهمیم که چگونه جهان زهره، که احتمالا زمانی زنده بوده، نابود شده است، می‌توانیم ببینیم که چگونه همان سیاراتی که به دور ستاره‌های دیگر می‌چرخند، سرنوشت زهره را تحمل خواهند کرد.
تصویر بالا چندین حلقه از غبار را نشان می دهد که به دور خورشید می چرخند. این حلقه ها زمانی تشکیل می شوند که گرانش سیاره ذرات غبار را به مدار اطراف خورشید می کشد.
چه چیزی باعث مرگ زهره شد؟
جهنم دومین کلمه مناسب برای توصیف سطح زهره، دومین سیاره نزدیک به خورشید است. این سیاره با دمای 900 درجه فارنهایت (482 درجه سانتیگراد)، داغترین سیاره منظومه شمسی است. دلیل گرمای شدید در این سیاره جو است که تقریباً به طور کامل از دی اکسید کربن تشکیل شده است و یک اثر گلخانه ای بسیار قوی ایجاد می کند.
ابرهای اسید سولفوریک بسیار خورنده سنگ های آتشفشانی تیز زهره را پوشانده است. فشار روی سطح زهره حدود 92 برابر بیشتر از فشاری است که روی زمین در سطح دریا احساس می کنید. با این حال، برخی از دانشمندان بر این باورند که زهره زمانی شبیه زمین بوده و اقیانوس‌هایی از آب مایع وجود داشته است، مانند اقیانوس‌هایی که حیات را در زمین حفظ می‌کنند. این موضوع منشأ فرازمینی حیات روی زمین را افزایش می دهد.
رابین جورج اندروز، آتشفشان شناس و نویسنده کتاب آتشفشان ها: آنچه درباره زمین و حیات فرازمینی فاش می کنند، می گوید: زهره و زمین مانند برادر و خواهر هستند. آنها در همان زمان تشکیل می شوند و ترکیب مشابهی دارند.
با این حال سیاره زهره از هر نظر وحشتناک و جهنمی است اما سرزمینی بهشتی است. چرا ما در کنار بهشت گمشده خود داریم؟ دو فرضیه اصلی وجود دارد. یکی اینکه خورشید سیاره زهره را تا حد مرگ داغ کرده است. دوم اینکه آتشفشان ها باعث این امر شده اند.
تصویری از ابرهای زهره که در سال 1974 توسط فضاپیمای مارینر 10 ناسا گرفته شده است.
ماه از کجا آمد؟
قبل از فرود انسان روی ماه، دانشمندان فکر می کردند که می دانند ماه چگونه شکل گرفته است. تئوری غالب این بود که ماه مانند هر سیاره دیگری شکل گرفته است: تکه های مواد باقی مانده از شکل گیری خورشید به هم می رسند تا ماه را تشکیل دهند. اما فضانوردان آپولو نمونه هایی از سطح ماه آوردند و این سنگ ها داستان بسیار متفاوتی را روایت کردند. مردیث هودینوت، تهیه کننده ارشد پادکست غیرقابل توضیح می گوید:
زمین شناسان کشف کرده اند که ماه با سنگ خاصی به نام آنورتوزیت پوشیده شده است. این سنگ درخشان و بازتابنده باعث می شود ماه در آسمان شب سفید بدرخشد. در آن زمان اعتقاد بر این بود که این سنگ به روشی بسیار خاص شکل گرفته است، یعنی. ماگما
ماگما به این معنی است که ماه باید در طی یک فاجعه بزرگ شکل گرفته باشد. هودینوت می‌گوید: «چیزی انرژی زیادی به ماه وارد کرد که ذوب شد. دانشمندان مطمئن نیستند که دقیقا چه اتفاقی افتاده است. اما هر سناریو داستانی از حوادث آتشین آخرالزمانی است.
این نمای فضاپیمای آپولو 11، زمین را در حال افزایش از افق ماه نشان می دهد.
آیا زباله های انسانی در ماه باقی مانده است؟
در طول ماموریت آپولو در ماه، فضانوردان به ماه رفتند و زباله های خود را روی ماه گذاشتند تا وزن فضاپیما را هنگام بازگشت به زمین کاهش دهند. در تمام ماموریت های آپولو، 96 کیسه زباله انسانی روی ماه باقی مانده است. این ضایعات سؤال اخترزیست شناسی جذاب را مطرح می کند.
فضولات انسان به ویژه مدفوع مملو از حیات میکروبی است. با فرود آپولو بر روی ماه، ما در نامساعدترین محیطی که تا به حال بوده، زندگی را روی زمین گرفتیم. بنابراین، ضایعات روی ماه، معاینه طبیعی، البته غیرعمدی را نشان می‌دهند.
سوالی که آزمایش می تواند به آن پاسخ دهد این است: زندگی در شرایط سخت ماه چقدر پایدار است؟ و اگر میکروب ها بتوانند در ماه زنده بمانند، آیا می توانند از سفر بین سیاره ای یا بین ستاره ای جان سالم به در ببرند؟ اگر آنها موفق به زنده ماندن شوند، ممکن است حیات روی سیارک ها یا دیگر زباله های فضایی از یک سیاره به سیاره دیگر منتقل شود.
کیسه زباله فضانوردی که در سال 1969 روی ماه رها شد
آیا قبل از انسان ها تمدن پیشرفته ای روی زمین وجود داشته است؟
دانشمندان مدتهاست به این فکر می کردند که آیا حیات هوشمند در اعماق فضا وجود دارد یا خیر. اما گاوین اشمید، اقلیم شناس و آدام فرانک، اخترفیزیکدان، سوالات متفاوتی دارند: آیا حیات هوشمند در تاریخ دور زمین وجود داشته است؟ آیا می توانیم شواهدی از تمدن پیشرفته غیرانسانی پیدا کنیم که شاید صدها میلیون سال پیش می زیسته و در پوسته زمین مدفون شده است؟
این معما به طور خاص مربوط به منظومه شمسی نیست. بلکه وسعت کیهانی وجود دارد. اسمیت و فرانک می پرسند: چقدر احتمال دارد که شکل زندگی هوشمند (اینجا یا در اعماق فضا) اثری بر وجود خود بگذارد؟ آیا صدها میلیون سال بعد، کاشف‌های بیگانه که روی زمین فرود می‌آیند، می‌توانند آثاری از ما پیدا کنند، اگر ما مدتهاست ناپدید شده باشیم؟
تصویری از شبه قاره گندوانا، سرزمینی که حدود 550 میلیون سال پیش به طور کامل شکل گرفت و حدود 180 میلیون سال پیش شروع به تجزیه کرد.
آیا می توانیم یک سیارک را از زمین برداریم؟
بسیاری از بلایا (فوران های آتشفشانی، زلزله، طوفان و گردباد) اجتناب ناپذیر هستند. اگرچه انسان ها برخی بلایا را تشدید می کنند، اما بلایای طبیعی خیلی قبل از اینکه ما روی زمین باشیم رخ می دهد. آنها واقعیت زندگی روی زمین هستند. اما یک فاجعه وجود دارد که می توان از آن جلوگیری کرد: برخورد یک سیارک یا یک دنباله دار با زمین.
مشکل این است که ما هرگز سعی نکرده ایم یک سیارک را منحرف کنیم و نمی دانیم که آیا طرح پیشنهادی کار خواهد کرد یا خیر. برای کمک به پاسخ به این سوال، ناسا سال گذشته یک ماموریت آزمایشی دو سیارکی را پرتاب کرد که شامل یک فضاپیما به اندازه یک ماشین مجهز به صفحات خورشیدی بود. این فضاپیما به سمت یک سیارک 160 متری به نام دیمورفوس در حال حرکت است. در پاییز، دارث با سرعت 24000 کیلومتر در ساعت به دیمورفوس برخورد می کند تا به این سوال پاسخ دهد که آیا چنین برخوردی باعث می شود سیارک وارد مدار دیگری شود یا خیر.
آیا در مریخ حیات وجود داشت؟
سیاره مریخ امروز یک بیابان است و هیچ نشانه آشکاری از حیات ندارد. اما در طول سال ها، دانشمندان شواهدی از یک مریخ گم شده پیدا کرده اند که نشان می دهد این سیاره در دوران باستان شبیه زمین بوده است. لیندسی هیز، ستاره شناس ناسا می گوید:
مریخ با چهار میلیارد سال پیش بسیار متفاوت است. اما می توان ردپایی از گذشته او را دید. چیزهایی مانند بقایای دلتای رودخانه عظیمی را می بینید که نشان می دهد نه تنها آب در آن جریان داشته است. بلکه احتمالاً برای مدت طولانی دوام می آورد و رسوبات باقی می ماند.
جایی که آب وجود داشت، ممکن است حیات شکل گرفته باشد. سال گذشته یک فضانورد جدید روی مریخ فرود آمد و این بهترین فرصت برای پاسخ به این سوال است که آیا در مریخ حیات وجود داشته است یا خیر. اگر پاسخ مثبت است، می تواند درک ما را از فراوانی زندگی در جهان تغییر دهد.
فضانورد معمولی در مریخ سلفی می گیرد.
آیا سیاره نهم در تاریکی منظومه شمسی پنهان شده است؟
در سال 2006، اتحادیه بین المللی نجوم، تعریف مجدد سیاره را تصویب کرد. اما پلوتون با این تعریف مطابقت نداشت. بیش از 9 سیاره رسمی در منظومه وجود نداشت. در عوض 8 سیاره وجود داشت. ستاره شناس مایک براون توضیح می دهد:
در آن زمان ما سرنخ‌هایی دیدیم که نشان می‌دهد چیز دیگری در آنجا وجود دارد و در ورای نپتون سیاره‌ای بزرگ در انتظار یافتن پنهان است.
ستاره شناسان هنوز این سیاره را شناسایی نکرده اند. اما آنها پیشنهاد می کنند که آنجاست: به نظر می رسد اجرام دیگر در قسمت دور منظومه شمسی تحت تأثیر گرانش هستند. آیا این اثبات می تواند ما را به سیاره نهم واقعی برساند؟ شاید، اما پیدا کردن آن سخت خواهد بود.
براون می گوید: ما به دنبال سیاره نهم هستیم.
مثل پرتاب یک تکه شن کوچک در ساحل است. یافتن آن در دریایی پر از ماسه های دیگر دشوار است. سیاره نهم هم همینطور.