حیوانات بیشماری سایه های رنگی روشن از رنگ های روشن می پوشند که آنها را شگفت زده می کند. اما اینکه چرا او انتخاب طبیعی رنگ های ساختاری را تا این حد ترجیح می دهد تا حدودی یک راز است.
این درخشندگی‌های فلزی متغیر اغلب به‌طور مستقل در قلمرو حیوانات تکامل یافته‌اند و در موجودات مختلفی از مگس‌های خیره‌کننده گرفته تا مارمولک‌ها (تاریک به ترتیب مارمولک‌ها) رخ می‌دهند که به شکل کمان می‌درخشند تا مگس‌های گرانبها در نظر گرفته شوند.
در برخی از حیوانات که در یک جنس رنگدانه بیشتری نسبت به جنس دیگر دارند (مانند طاووس)، انتخاب جنسیت به وضوح دخیل است. اما در بسیاری از حشرات هر دو جنس به یک اندازه رنگدانه دارند و برخی از حیوانات فقط در حالت لاروی این ویژگی را دارند. یک مطالعه جدید شواهد تجربی ارائه کرده است مبنی بر اینکه این تغییر رنگ ممکن است اثر محافظتی روی این حیوانات نیز داشته باشد. زیست شناس تکاملی در دانشگاه بریستول توضیح می دهد:
یکی از چالش‌های مطالعه عملکرد چنین رنگ‌آمیزی ساختاری بسیار بازتابنده، جداسازی اثرات تغییرپذیری (علامت تابش خیره‌کننده) از اثرات حضور همزمان چند رنگ‌هایی است که حرکت نمی‌کنند، و جداسازی اثرات تابش خیره کننده از اثرات تابش خیره کننده
برای رسیدن به این هدف، کرانسمو و همکارانش آزمایشی را انجام دادند که در آن جوجه‌های جوان طعمه‌های مختلفی به شکل بال‌های واقعی و مصنوعی سوسک گرفتند.استرنوسراهای استواییدر داخل لارو سوسک های تیره به عنوان یک غذای خوشمزه وجود داشت.
به جوجه هایی که قبلاً با چنین طعمه ای برخورد نکرده اند بال هایی مات با طیف رنگی ثابت، براق با طیف رنگی ثابت، مات با سایه های رنگی متغیر یا براق با سایه های رنگی متغیر داده می شود. پرندگان از حمله به طعمه‌ای که چند رنگ در آن واحد نشان می‌داد، تردید نکردند. اما در مورد طعمه که رنگش عوض شد کمی مردد بودند. خود درخشندگی نیز باعث تردید می شود; اما نه به اندازه تغییر رنگ. از آنجایی که پرندگان تجربه قبلی در مورد رنگدانه ندارند، رفتار آنها غریزی است. او می گوید: «نمی دانم.
در اینجا، برای اولین بار، ما توانستیم این دو اثر را به طور مستقل آزمایش کنیم و نشان دهیم که هم رنگدانه و هم درخشندگی می توانند از طعمه حتی پس از کشف محافظت کنند و توضیح دیگری برای تکامل و وسعت خاصیت رنگدانه است.
در سال 2020، همین تیم شواهدی ارائه کرد که نشان می‌دهد رنگ روشن می‌تواند شکل مؤثری از استتار باشد. اگرچه برخی از رنگ های ساختاری روشن بسیار جذاب به نظر می رسند و جلب توجه می کنند. “این ایده واقعا قدیمی است. اما قبلاً هرگز نمایش داده نشده است. “من فکر می کنم نادیده گرفته شده یا فراموش شده است.”
البته، نتایج جدید باید در شرایط عادی نمایش داده شود تا تایید و اطمینان حاصل شود که هیچ عامل دیگری بر نتایج در آزمایشگاه تأثیر نداشته است. محققان در مقاله خود می نویسند:
نتایج ما مهم است. همانطور که نشان می دهد حتی زمانی که طعمه از نزدیک و با یک پس زمینه ناهماهنگ ارائه می شود، رنگدانه می تواند برای بقای طعمه مزیت داشته باشد و باعث ایجاد شک و گاهی واکنش اجتنابی در حمله به پرندگان شود.
به گفته محققان، واکنش منزجر کننده ممکن است به دلیل پدیده “سیگنال رنگ” باشد. یعنی وقتی حیوانات از گل هایشان برای نشان دادن سمی بودنشان استفاده می کنند. مطالعه سوسک از سال 2017 Oreina cacaliae انجام شد، نشان داد که روشنایی سیگنال هشدار افزایش می‌یابد و از ایده هشدار سمی پشتیبانی می‌کند.
محققان در مطالعه 2022 می گویند که مطالعات آینده ممکن است فراوانی رنگ آمیزی همزمان و مکانیسم های دفاعی ثانویه را تعیین کند.
این مطالعه در مجله Animal Behavior منتشر شد.