مطالعات نشان می دهد که شبکه گسترده و متراکمی از کابل های زیردریایی که اینترنت را در اختیار جهان قرار می دهد می تواند برای نظارت بر فعالیت های لرزه ای مورد استفاده قرار گیرد. در واقع یکی از این کابل ها قبلاً زلزله را شناسایی کرده است که ثابت می کند فناوری تشخیص لرزه با کابل های زیر آب یک ایده عملی است.
همانطور که Neowin اشاره می کند، دریاها و اقیانوس های جهان بسیار وسیع هستند و این نگران کننده است که بیشتر مناطق زیر آب هنوز به طور فعال نظارت نمی شوند. با وجود چندین حسگر خاص، هنوز کمبود زیادی از داده های ژئوفیزیکی به روز در زیر دریا وجود دارد. با این حال، این وضعیت احتمالا با تحولات جدید تغییر خواهد کرد.
نتایج مقاله ای که به تازگی منتشر شده روشی را نشان می دهد که می تواند کابل های زیردریایی را به مجموعه ای از حسگرها تبدیل کند. تیم پشتیبانی نوآوری حتی ثابت کرده است که از فناوری آنها می توان برای تشخیص زلزله و سایر فعالیت های معمول اقیانوس مانند امواج و جریان ها استفاده کرد. این تیم در بخشی از سخنان خود می گوید:
فناوری ارائه شده ما پتانسیل تغییر احتمالات نظارت بر زمین را دارد. بستر دریا را می توان بدون تغییر زیرساخت های مخابراتی زیر آب به هزاران حسگر مجهز کرد.
تیم تحقیقاتی به دنبال بخش هایی از کابل های زیردریایی بود که توسط تقویت کننده ها و تکرار کننده ها ایجاد شده بودند. تقریباً تمام کابل‌هایی که در حال حاضر در کف اقیانوس نصب می‌شوند، مجهز به دستگاهی هستند که تضمین می‌کند جریان‌های داده انرژی کافی برای عبور ایمن و قابل اطمینان دارند. این تکرار کننده ها در هر 28 تا 56 مایل (45 تا 90 کیلومتر) طول کابل نصب می شوند. این تقویت کننده ها کابل ها را به سوراخ های کوتاه تری تقسیم می کنند.
اگر در سطح جهانی استفاده شود، می‌تواند هزاران حسگر محیطی دائمی را در یک زمان با استفاده از سخت‌افزار از پیش نصب‌شده در کیسه اقیانوس ارائه دهد. ادغام روش جدید با شبکه های لرزه نگاری، زیرساخت جهانی پایش زلزله را به میزان قابل توجهی گسترش می دهد.
جالب اینجاست که این نوآوری نیازی به تغییر یا افزودن زیرساخت های جدید زیر آب ندارد، که آن را به یک راه حل بسیار مقرون به صرفه، مقیاس پذیر و با رشد بسیار سریع تبدیل می کند.
تیم تحقیقاتی مطمئن است که می تواند فناوری خود را برای مشاهده و درک سایر پدیده های طبیعی، از جمله جریان های عمیق آب، تغییرات طولانی مدت در دمای بستر دریا و موارد دیگر گسترش دهد. چنین استفاده هایی به دلیل حساسیت بالای کابل نوری امکان پذیر است.
دانشمندان همیشه در برابر سرمایه گذاری اولیه عظیم مورد نیاز برای استقرار حسگرهای سنجش زمان، نبرد ناموفقی داشته اند. با این حال، نوآوری جدید به راحتی می تواند به ساخت مدل های آب و هوایی بلند مدت و دقیق با کسری از هزینه معمول کمک کند.